Het verhaal achter Swazi Candles is bijzonder. Directeur en oprichter Tony Marshak ontvluchtte het apartheidsregime in Zuid-Afrika. Via Europa reist hij naar Amerika waar hij een kunstenaar ontmoet die hem een bijzondere techniek leert waarmee unieke kaarsen gemaakt kunnen worden. Het verlangen naar Afrika bleef en Tony gaat naar Swaziland, waar geen apartheid is. In 1981, in de schuur van een melkveehouderij, start hij met twee compagnons het bedrijf “Swazi Candles”. De lokale bevolking volgt interne trainingen en al snel produceert de kleine werkplaats mooie kaarsen voorzien van prachtige patronen via de bijzondere techniek die hij van de kunstenaar heeft geleerd. Halverwege de jaren negentig groeit de werkplaats dan ook uit tot een ware industrie en wordt er wereldwijd geëxporteerd.
Ontwikkeling
Ondertussen verdienen ruim 70 mensen een vast inkomen met het vervaardigen van ambachtelijke kaarsen. Om succesvol te blijven, staat productontwikkeling centraal bij Swazi Candles. Omdat paraffine – een olieproduct – steeds duurder wordt, worden de mogelijkheden van soja onderzocht. En dan is er nog een reden die de mensen van Swazi Candles bezighoudt. Omdat de rand heel sterk staat ten opzichte van de euro en omdat het levensonderhoud duurder wordt, zou eigenlijk de productprijs moeten worden verhoogd. Om dit te voorkomen worden er kaarsen van 7 in plaats van 10 centimeter geproduceerd, waardoor de prijs gelijk is gebleven en hopen de producent en de importeur dat hiermee het hoge afzetvolume niet in gevaar komt.
Light from Africa
Het productieproces van 1 kaars neemt ongeveer 1 uur in beslag. De binnenkant van de kaars is van kneedbare en brandbare lokale was die, voordat het wordt gebruikt, als bolletjes in een soort warmhoudla worden bewaard. Deze bolletjes worden in een vorm gekneed. Daaromheen wordt gekleurde, harde was in repen op de zachte was ‘geplakt’. Deze repen zijn al voorzien van bijvoorbeeld dierenprints, dierenfiguren, geometrische figuren, of authentieke symbolen. Wanneer de kaars de juiste vorm heeft, gaat de kaars in een koud bad, om daarna te worden gedroogd in een droogkast. Vervolgens gaat de lont in de kaars die wordt vastgegoten met een beetje was. Tenslotte gaat de kaars in een badje vloeibare was voor de glans en wordt verpakt in cellofaan en voorzien van een kaart met ‘Light from Africa’.
Goed om te weten: de eerste keer dat de kaars wordt aangestoken is het aan te raden na een half uur de kaars te doven en de was eruit te gieten. Dán is de kaars écht klaar voor gebruik. En… elke kaars blijft bruikbaar. Omdat alleen de zachte was opbrandt, blijft de buitenkant van harde was in tact die met een waxinelichtje erin nog steeds sfeervol licht verspreidt: Light from Africa.
Hier een leuk filmpje achter de schermen van het kaarsenmaken.